ข้อมูลการคาดประมาณประชากรไทยชุดล่าสุด1 สะท้อนให้เห็นการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างของประชากรไทย กล่าวคือ จำนวนเด็กและวัยแรงงานลดลง ส่วนผู้สูงอายุมีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้น ซึ่งมีผลต่อการพึ่งพิงด้วย
จะเห็นได้ว่า “อัตราส่วนพึ่งพิงทางอายุ”2 หรือ อัตราส่วนการเป็นภาระมีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้น จากผู้ที่ต้องพึ่งพิง (วัยเด็กและผู้สูงอายุ) ราว 49 คนในปี 2553 เป็น 79 คนในปี 2583 ต่อวัยแรงงาน 100 คน ส่วน “อัตราส่วนพึ่งพิงผู้สูงอายุ” มีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นเช่นเดียวกัน จากผู้สูงอายุที่ต้องพึ่งพิง ราว 20 คนในปี 2553 เป็น 56 คนในปี 2583 ต่อวัยแรงงาน 100 คน
ดังนั้นจึงอาจสรุปได้ว่าแนวโน้มรูปแบบการพึ่งพิงจะเปลี่ยนจากการพึ่งพิงของเด็กเป็นส่วนใหญ่ มาสู่การพึ่งพิงของผู้สูงอายุเป็นส่วนใหญ่
ที่มาของภาพปก: Designed by Freepik (www.freepik.com)
มนสิการ กาญจนะจิตรา
มนสิการ กาญจนะจิตรา
กรกนก พงษ์ประดิษฐ์,ปิยวัฒน์ เกตุวงศา
วาทินี บุญชะลักษี
พงษ์ศักดิ์ สกุลทักษิณ,ปัทมา ว่าพัฒนวงศ์
ณัฐณิชา ลอยฟ้า
กาญจนา เทียนลาย
ฐิติกร โตโพธิ์ไทย
ปราโมทย์ ประสาทกุล
ปราโมทย์ ประสาทกุล
สุรีย์พร พันพึ่ง,ตะวันชัย จิรประมุขพิทักษ์
ปราโมทย์ ประสาทกุล
ปราโมทย์ ประสาทกุล
ณปภัช สัจนวกุล