ช่วงนี้ เลื่อนหน้า Instagram (IG) จะเจอแต่ hashtag #เที่ยวทิพย์ ดูแล้วก็เป็นรูปแบบการท่องเที่ยวที่เหมาะสมที่สุดแล้ว ในช่วงที่การระบาดของโรคโควิด-19 รุนแรง

“เที่ยวทิพย์” ชวนให้คิดถึงทริปหนึ่งที่ประทับใจ ผู้เขียนกำลังดูรูปถ่ายรถบ้านที่จอดแวะข้างทางเพื่อทำอาหารเที่ยงกินระหว่างเดินทางไปเมือง Cromwell เมืองแห่งผลไม้ของเกาะใต้ ประเทศนิวซีแลนด์ เมื่อตอนปี 2560 เราสมาชิกร่วมทริป 4 คน เช่ารถบ้านขนาด 6 คนนอน ขับเที่ยวทั่วเกาะใต้ของนิวซีแลนด์ ซึ่งโชคดีมาก เพราะดูยังไงก็นอนได้แค่ 4 คนกำลังดี คือ คนแรกนอนชั้นสองของโซนคนขับรถ อีกสองคนนอนโซนโต๊ะกินข้าว และคนที่สี่นอนโซนครัว

เส้นทางขับรถเที่ยวไม่น่ากังวลเท่าจะใช้ชีวิตตลอด 7 วัน บนรถบ้านยังไงให้รอด เมื่อคนส่งรถสอนวิธีการปรับโต๊ะเป็นเตียงนอน ระบบน้ำดี น้ำเสีย ไฟฟ้า แก๊ส ทุกอย่างเสร็จอย่างรวดเร็ว และสมาชิกร่วมทริปก็ลืมทุกอย่างที่สอนอย่างรวดเร็วไม่แพ้กัน ความจริงแล้วขับรถบ้านจะนอนที่ไหนก็ได้ แต่ก็ยังต้องลุ้นว่าตื่นมาจะเจอค่าปรับหรือไม่ ดังนั้นการจอดนอนในที่ได้รับอนุญาต เช่น campsite ของเอกชนและรัฐจะดีกว่า

รถเช่าของเราติดป้าย self-contained คือ มีห้องน้ำและถังเก็บน้ำในตัว จึงได้อภิสิทธิ์ตรงที่สามารถจอดรถในสถานที่วิวสวย ริมทะเลสาบ แต่ไม่มีบริการห้องน้ำหรือไฟฟ้าได้ แต่ห้องน้ำในรถให้ใช้ทุกวันคงไม่ไหวเพราะมีขนาดเล็กมาก และยังมีเรื่องการทิ้งของเสียจากห้องน้ำที่สร้างความตื่นเต้นว่า ใครจะได้สิทธิ์เทของเสียก่อน ดูแล้วเหมือนมีเรื่องยุ่งยากเยอะทีเดียวกับการขับรถบ้านเที่ยว

แต่พอดูรูปถ่ายอีกรอบแล้วก็คิดว่า คงต้องกลับไปซ้ำอีกครั้งเพราะยังประทับใจกับประสบการณ์นอนรถบ้านอยู่ แล้วผู้อ่านมีที่เที่ยวในใจเหมือนผู้เขียนแล้วหรือยัง

รูประหว่างการเดินทางไปเมือง Cromwell นิวซีแลนด์ เมื่อปี 2560
ภาพโดย: สุภรต์ จรัสสิทธิ์