เที่ยวไต้หวันครั้งที่แล้ว (จากไทเปสู่ฮวาเหลียน ที่อุทยานแห่งชาติทาโรโกะ) ได้พาผู้อ่านไปเดินเขาชมธรรมชาติด้วยกัน วันถัดมาเราเข้ามาเดินเล่นในเขตเมือง จำได้ว่าระหว่างเดินไปตามถนนได้ยินเสียงดนตรีดังลั่นถนนจนทำให้ต้องเหลียวไปมองถนนฝั่งตรงข้าม และภาพที่เห็น คือ คนไต้หวันจำนวนมากถือถุงขยะอยู่เต็มสองมือยืนอยู่ริมทาง และเมื่อพยายามมองหาที่มาของเสียงเพลงก็ได้เห็นว่า เพลงนั้นดังมาจากรถเก็บขยะที่กำลังขับมาจอด ช่วงเวลาที่จอดนานพอที่จะให้คนตามซอยในชุมชนเดินมาทิ้งขยะได้ทันเวลาก่อนรถออก เพื่อนไต้หวันเล่าว่า รถขยะเปิดเพลงเสียงดังเพื่อให้คนในพื้นที่รู้ว่ารถเก็บขยะกำลังมาแล้ว และเพลงที่ได้ยินวันนั้นเป็นเพลง Fur Elise ของ Beethoven ที่มักได้ยินจากกล่องดนตรีอยู่บ่อยๆ เพื่อนไต้หวันบอกว่า รถขยะที่ไต้หวันเปิดเพลงเพราะเป็นส่วนใหญ่ ตัวเค้าเองชอบฟังเสียงดนตรีที่เปิด

เพื่อนเล่าว่า รถเก็บขยะเปิดเพลงมีทุกเมืองในไต้หวัน นอกจากเสียงเพลงจะบอกเวลารถขยะมาแล้ว ยังสามารถดูเวลาที่รถเก็บขยะจะมาได้จากแอปพลิเคชันในโทรศัพท์มือถือ รถขยะวันที่ได้เห็น เป็นรถเก็บขยะ 2 คัน คันแรกสีเหลือง จะให้ทิ้งขยะที่ไม่สามารถรีไซเคิลได้ และอีกคันที่ขับตามกันมา จะเป็นรถสีขาวสำหรับทิ้งขยะรีไซเคิล

เอาจริงๆ ที่ไต้หวันหาถังขยะยากอยู่เหมือนกัน เพราะระหว่างเดินทางแทบไม่เจอถัง กว่าจะเจอถังขยะสาธารณะได้ก็มีขยะแทบจะเต็มกระเป๋าไปแล้ว

ไม่น่าเชื่อว่า เมืองที่เคยถูกเรียกว่าเป็น “เกาะขยะ” ในอดีต ปัจจุบันจะมีการพัฒนาด้านสิ่งแวดล้อมได้อย่างรวดเร็ว มีการบริหารจัดการและสร้างจิตสำนึกให้ประชาชนรู้จักเคารพกฎกติการ่วมกันในการแยกขยะ ตามเป้าหมายปี 2573 ไต้หวันจะไม่สร้างขยะพลาสติก แม้จะฟังดูเป็นไปได้ยาก แต่จาก “เกาะขยะ” มาเป็นเมืองที่มีการจัดการปัญหาขยะได้ในระดับดีได้นี้ เป้าหมายที่ตั้งไว้ก็อาจจะเป็นเรื่องท้าทายที่เป็นไปได้ก็ได้

ภาพ: รถเก็บขยะที่ประเทศไต้หวัน
ถ่ายโดย: Rupi Chang