สาธารณรัฐจีน หรือไต้หวัน เป็นหนึ่งในรัฐที่มีระบบประกันสุขภาพครอบคลุมประชากร และผู้มีสถานะเป็นผู้มีถิ่นอาศัยในประเทศทั้งหมด ระบบประกันสุขภาพถ้วนหน้าของไต้หวันเริ่มขึ้นเมื่องปี 1995 ถูกบริหารผ่านกองทุน National Health Insurance ซึ่งอยู่ภายใต้ Ministry of Health and Welfare ก่อนหน้าการปฎิรูป ความครอบคลุมของประกันสุขภาพมีลักษณะเลือกกลุ่ม และมุ่งเป้าไปยังประชากรบางกลุ่มที่มีความสำคัญต่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ และความมั่นคงของรัฐ การขยายความครอบคลุมของระบบประกันสุขภาพ เริ่มขึ้นภายใต้บรรยากาศของการเปิดกว้างทางการเมืองในช่วงปลายทศวรรษ 1970 จนถึงทศวรรษที่ 1980 ที่นำไปสู่การเลือกตั้งฝ่ายบริหารโดยตรงในปี 1996 พรรคชาตินิยมจีน (Kuomintang: KMT) ซึ่งถืออำนาจแบบเบ็ดเสร็จตั้งแต่ปี 1949 จึงกลายเป็นผู้ผลักดันการปฎิรูประบบ เพื่อแย่งชิงความได้เปรียบทางการเมืองในสนามการเมืองที่มีความแข่งขันสูงขึ้น ไต้หวันจึงเป็นอีกตัวอย่างหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่า วิวัฒนาการของระบบสุขภาพ เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับบริบททางการเมืองของประเทศ


ณปภัช สัจนวกุล

มนสิการ กาญจนะจิตรา

เฉลิมพล แจ่มจันทร์

ปิยวัฒน์ เกตุวงศา

กฤตยา อาชวนิจกุล

ฉัตรชัย วัฒนไชยประทีป

มนสิการ กาญจนะจิตรา

ปัทมา ว่าพัฒนวงศ์

จีรวรรณ หงษ์ทอง

กัญญา อภิพรชัยสกุล

สักกรินทร์ นิยมศิลป์

ศุทธิดา ชวนวัน

วรชัย ทองไทย

วรชัย ทองไทย

ปราโมทย์ ประสาทกุล

ปราโมทย์ ประสาทกุล

สุภรต์ จรัสสิทธิ์

อมรา สุนทรธาดา

สักกรินทร์ นิยมศิลป์

สักกรินทร์ นิยมศิลป์

สักกรินทร์ นิยมศิลป์

ปรียา พลอยระย้า

นฤมล เหมะธุลิน,อภิชาติ แสงสว่าง

ทิฆัมพร สิงโตมาศ

ปรียา พลอยระย้า

ปราโมทย์ ประสาทกุล

ปิยะวัฒน์ สวัสดิ์จู,สุภาณี ปลื้มเจริญ

ปัณณวัฒน์ เถื่อนกลิ่น

พิไลรัตน์ ศรีวิเชียรอำไพ

สุพัตรา ฌานประภัสร์

รัศมี ชูทรงเดช

วรรณี หุตะแพทย์